Nasrettin Hoca fıkraları nedir? Nasrettin hocanın komik fıkraları! En komik fıkralar listesi!

Nasrettin Hoca fıkraları nedir? Nasrettin hocanın komik fıkraları! En komik fıkralar listesi! araştırılıyor. Nasrettin Hoca fıkraları hem eğlenceli hem de öğretici nitelikleriyle bilinir. Bu fıkralar, Türk kültürünün zengin bir parçasıdır ve insanları güldürerek düşünmeye teşvik eder. Nasrettin Hoca fıkralarının eşsiz dünyası, her yaştan insanın keyifle paylaşabileceği unutulmaz öğretiler sunar. İşte sizler için Nasrettin Hoca fıkraları nedir? sorusunun yanıtı. Nasrettin hocanın komik fıkraları! En komik fıkralar listesi!

NASRETTİN HOCA FIKRALARI NEDİR?

Nasrettin Hoca fıkraları, eğlenceli olduğu kadar öğretici mesajlar da içeren hikayelerdir. Halk arasında yüzyıllardır anlatılan bu fıkralar, insanları güldürerek düşündürmeyi başarır. Türk kültürünün değerli bir mirası olan Nasrettin Hoca fıkraları, bugün bile popülerliğini koruyor.

Nasrettin Hoca'nın Parayı Veren Düdüğü Çalar Fıkrası

Çocuklar, pazara gelen Nasreddin Hoca'nın etrafını sarmış. "Hoca, bana düdük al!" demiş biri. "Bana da, bana da!" demiş bir diğeri.

Diğerleri de sırayla:

– Ben de düdük isterim!

– Bir tane de bana!, demişler.

İçlerinden sadece biri Nasreddin Hoca'ya düdük parası vermiş. Hoca, parayı alıp pazara gitmiş.

Hoca, akşam pazardan dönünce çocuklar etrafını sarmış. Her biri düdüğünü istemiş. Cebinden bir düdük çıkaran hoca, parayı veren çocuğa vermiş.

Diğer çocuklar hep bir ağızdan bağırmış:

– Hani bizim düdüğümüz?

Nasrettin Hoca gülerek,

– Parayı veren düdüğü çalar, demiş.

Nasrettin Hoca'nın Ya Tutarsa Fıkrası

Nasreddin Hoca bir gün gölün kıyısına gider. Elinde koca bir kaşık yoğurdu da yanına almış.

Nasreddin Hoca, kaşığındaki yoğurdu göle sokmuş ve yoğurdu göle boşaltmış.

O sırada köylülerden biri onu görmüş ve şaşkınlıkla:

– Hoca ne yapıyorsun, diye sormuş.

Hoca gülümseyerek:

– Gölü mayalıyorum, ne yapayım, demiş.

Adam, Hoca'ya bakmış ve kahkaha atarak:

– Ne diyorsun be Hoca, çıldırmış olmalısın. Koskoca göl hiç maya tutar mı?, demiş.

Hoca gülümsemesini hiç bozmadan:

– Peki ama ya tutarsa, demiş.

• Nasreddin Hoca bir gün köpeğiyle birlikte dolaşıyormuş. Yolda karşılarına bir grup insan çıkmış ve Nasreddin Hoca'ya köpeğinin akıllı olup olmadığını sormuşlar. Hoca, "Tabii ki akıllı, hatta dünyanın en akıllı köpeği!" demiş. Merak edenler sormuş: "Peki, nasıl anladınız?" Hoca gülerek, "Gördüğünüz gibi, şu an sizinle konuşuyor, benim yerime cevap veriyor" demiş.

• Bir gün Nasreddin Hoca yemek yaparken tenceresi düşmüş ve kırılmış. İnsanlar merakla Hoca'ya ne olduğunu sormuşlar. Hoca gülerek, "Aslında ben tencereyi düşürmedim, o kendisi düştü" demiş. İnsanlar şaşırmış ve sormuş: "Nasıl yani?" Hoca yanıtlamış: "Tencereyi duvara dayamıştım, sonra da duvar kaçtı!"
• Nasreddin Hoca bir gün bir doktora gitmiş ve "Doktor Bey, ben deli miyim?" diye sormuş. Doktor, Hoca'yı incelemiş ve "Hayır, sen deli değilsin" demiş. Hoca sevinçle doktora dönmüş ve "Teşekkür ederim, Doktor Bey. Bu çok rahatlatıcı bir haber. Çünkü komşularım bana sürekli deli olduğumu söylüyorlar!" demiş.
• Nasreddin Hoca'nın eşeği ölmüş. Hoca, "Bu eşeği nasıl gömersiniz?" diye sormuş. Köylüler, "Toprağa gömeriz, Hoca" demişler. Hoca, "Hayır, yanlış. Toprağı önce eşeğe gösterip sonra gömün" demiş.
• Hoca bir gün atına binmiş ve ters yöne doğru giderken köylüler ona, "Hoca, nereye gidiyorsun? Yol ters" demişler. Hoca cevap vermiş, "Benim sorunum yol değil, yön" demiş.

• Nasreddin Hoca bir pazardan satın aldığı bir koyunu eve getirirken, biri ona, "Hoca, koyunu neden kucağında taşıyorsun?" diye sormuş. Hoca cevap vermiş, "Ne yapayım, koyun da beni kendi kucağında taşımıyor ki!"
• Bir gün Nasreddin Hoca, su kuyusuna düşmüş. İnsanlar yardım etmek için koşmuşlar ve "Hoca, nasıl düştün?" diye sormuşlar. Hoca gülerek, "Kuyunun suyu beni çağırdı, ben de gitmek istedim" demiş.
• Hoca'nın evine hırsız girmiş ve tüm değerli eşyaları çalmış. Komşuları, "Hoca, nasıl oldu da fark etmedin?" diye sormuş. Hoca cevap vermiş, "Ben evde değildim, hırsızın gelmesini nasıl fark edebilirim ki?"
• Nasreddin Hoca bir gün pazarda oturuyormuş. Yanına biri gelip, "Hoca, dükkânın önünde yürüyene üzülme" demiş. Hoca gülerek, "Üzülmem tabii ki, benim dükkânım yok ki!"
• Hoca bir gün çocuğuyla birlikte yürüyormuş. Çocuğu düşmüş ve ağlamaya başlamış. Hoca, "Ağlama, ağlamak düşmeyi geri getirmez" demiş.
• Hoca, camiye girmek için abdest almak istemiş, fakat abdest suyu bitmiş. Hoca, "İyi ki Allah her şeyi bilir" diyerek çeşmeden abdest alırken su kesilmiş. Hoca, "Evet, Allah her şeyi gerçekten de bilir" demiş.
• Hoca bir arkadaşıyla yürüyormuş ve arkadaşı, "Hoca, ne kadar yol kaldı?" diye sormuş. Hoca cevap vermiş, "Yol değil, para kaldı. Yol daha çok var!"

• Bir gün Nasreddin Hoca'nın etrafını güvercinler sarmış. Hoca, "Güvercinlere ne oldu?" diye sormuş. Birisi, "Yem vermek için etrafınıza toplandılar, Hoca" demiş. Hoca gülerek, "O zaman beni yem sanıyorlar, çabuk dağılsınlar!" demiş.
• Hoca'nın eşeği sırtında ağır bir yük taşıyormuş. İnsanlar, "Hoca, eşeğe merhamet et, yükü hafiflet" demişler. Hoca cevap vermiş, "Ben yükü hafifletsem de eşek sevinmez ki!"
• Hoca bir gün kendi evinin önünde otururken biri gelmiş ve "Hoca, sen burada ne yapıyorsun?" diye sormuş. Hoca gülerek, "Bilgi sahibi olmak için evin içine girmeye gerek yok, buradan da görülebiliyor her şey!"
• Nasreddin Hoca bir arkadaşıyla kahvehaneye gitmiş. Arkadaşı, "Hoca, bu köyde herkes bizi izliyor gibi hissediyorum" demiş. Hoca gülerek, "Tabii ki izliyorlar, bu köyde televizyon olmadığı için bizi seyrediyorlar!"
• Hoca bir gün birine borç para vermiş. Aradan uzun bir zaman geçmesine rağmen parasını geri alamamış.

• Sonunda karşısına çıkan kişiye, "Borcumuzu unuttun mu?" demiş. Karşısındaki kişi gülerek, "Hoca, sen bana hiç para vermedin ki!" demiş. Hoca sevinerek, "Oh, ne kadar şükür, iyi ki hatırlattın!" demiş.
• Bir gün Nasreddin Hoca, bir arkadaşına, "Bana en sevdiğin kitabı ödünç verebilir misin?" demiş. Arkadaşı cevap vermiş, "Tabii ki, hangi kitabı istiyorsun?" Hoca, "Yarın dükkâna bırakırım" demiş.

NASRETTİN HOCA KİMDİR?

Nasreddin Hoca, 1208 yılında Hortu'da dünyaya gelmiş ve 1284 yılında Akşehir'de vefat etmiştir. Nasrettin Hoca, Anadolu Selçukluları döneminde Hortu ile Akşehir ve çevresinde yaşayan efsanevi kişidir.

Çoğunlukla hazırcevap ve mizah anlayışını haiz bir bilge olarak aksettirildiği hikâyelerle tanınan Nasreddin Hoca'nın gerçekte yaşayıp yaşamadığına, yaşadıysa gerçek kişiliğinin ne olduğuna dair tartışmalar olmakla birlikte gerçek bir tarihî kişilik olduğuna dair bazı belgeler bulunmaktadır. Bu belgelerden edinilen bilgilere göre 1208 yılında Hortu köyünde doğan Nasreddin Hoca burada temel eğitimini aldıktan sonra Sivrihisar'da medresede eğitim görmüş ve babasının ölümü üzerine döndüğü memleketinde köy imamlığı görevini üstlenmiştir. Nasreddin Hoca, bir süre sonra dönemin tasavvufi düşünce merkezlerinden Akşehir'e göç ile Mahmûd-ı Hayrânî'nin dervişi olarak Mevlevîlik, Yesevîlik veya Rufâilik yoluna mensup olmuştur. Akşehir'de mülki görevler üstlenen ve aynı zamanda Akşehir çevresindeki yörelerde de kısa süreli bulunduğu düşülen Nasreddin Hoca 1284'te yine Akşehir'de ölerek günümüzdeki Nasreddin Hoca Türbesi'ne gömülmüştür. Nasreddin Hoca'nın adına anlatılar hikâyeler etrafında gelişen efsanevi kişiliği ölümüyle aynı yüzyıl içerisinde ortaya çıkmış olup Nasreddin Hoca adına addedilen yazılı anlatılar yüzyıllar içerisinde onlarla ifade edilen sayılardan binlere kadar çıkmıştır. Çoğunlukla hazırcevap bir bilgin olarak aksettirildiği hikâyelerin yanı sıra Nasreddin Hoca'nın mânâsız sözler söyleyen akıldan noksan birisi olarak sunulduğu farkı kişilik özellikleri barındıran hikâyeler de bulunmaktadır. Ermiş bir bilginden saçma sözler sarf eden bir deliye kadar birçok farklı kişilik özelliği bulunduran bu hikâye çeşitlenmesinin anonim anlatıların da zamanla Nasreddin Hoca adına bağlanmış olabileceği ihtimali ile açıklanmaktadır. Günümüzde bibliyografik bir değeri bulunan Nasreddin Hoca yazılı kültürünün bilinen en eski anlatısına 1480 yılında telif edilen Saltuknâme'de rastlanmakla birlikte Povest o Hoce Nasreddine serisi 1,5 milyon ile şimdiye dek en fazla satışı yapılan Nasreddin Hoca derlemesidir. Bu eserlerden derlenen fıkralar, içerdiği mesajlar, özellikleri ve mitolojik unsurlar gibi farklı bağlamlarda incelenmiş olup birçok ülkede eğitim-öğretimde de kullanılmaktadır.

Yeni doğan bebeğin bebek bağının türbesine gömülmesi, yeni evlilerin ilk olarak türbesini ziyaret etmesi gibi halk inanışlarında yer edinen Nasreddin Hoca'ya dair hikâyeler Türk halklarının yanı sıra Araplar, Bulgarlar, Çinliler, Farslar, Macarlar, Ruslar gibi farklı toplumlarda da yer edinmiş olup Naara Suoks, Jiyrenşe Şeşen gibi yerel kahramanlarının anlatıları ile iç içe geçmiş hâldedir. Geniş bir coğrafi alana yayılımına bağlı olarak sanat ve popüler kültür alanlarında Nasreddin Hoca'ya dair çokça eser verilmiştir. Bunların arasında 1775-1782 yılları arasında yazılan Nasreddin Hoca'nın Mansıbı bilinen ilk oyun, 1939'da gösterime giren Nastradin Hoca i Hitar Petar bilinen ilk filmdir. Ayrıca 1996 yılı UNESCO tarafından tüm dünyada Nasreddin Hoca Yılı olarak kutlanmış olup günümüzde Nasreddin Hoca adına şenlikler, yarışmalar ve bilimsel toplantılar düzenlenmektedir.

Efsanevi kişiliği

Fıkralardan türeyip Nasreddin Hoca'yı ermiş, bilgin, hazırcevap, deli dolu gösteren ve birçok farklı kişilik özelliği yansıtan çeşitli anlatılar mevcuttur. Fıkralarının sayısının geçmiş yazılı eserlere doğru gidildikçe azalması bir takım anonim fıkraların zamanla Nasreddin Hoca adına bağlanmış olabileceği ihtimalini güçlendirmekte[54] ve efsanevi Nasreddin Hoca kişiliğinin bu şekilde çeşitlendiğini düşündürmektedir. Saltuknâme'de geçen bir fıkraya göre aynı şeyhin müridi olan Sarı Saltuk, Nasreddin'e Akşehir'de rastlar. Nasreddin, Saltuk'a altın, gümüş tabaklar içinde yiyecek ikram eder. Bu gösteriş karşısında Sarı Saltuk, kendi kendine "Bu adam acaba bu kadar serveti babasından miras mı aldı yoksa kendini mi kazandı?" diye sorar. Misafirinin aklından geçenleri sezen Nasreddin der ki: "Bütün bunlar babamdan kaldı. Benim, bu dünyaya gelirken getirdiğim ve bir gün dünyayı terk ederken de götüreceğim üç nesnedir." Saltuk'un "Bu üç nesne nedir?" sorusuna Nasreddin Hoca'nın cevabı "Bir sikimle iki taşağım." olur. Bu kaba sözler Sarı Saltuk'un garibine gider ama düşüncesini yüksek sesle anlatmaya cesaret edemeyerek kendi kendine "Böyle bilge bir adam manasız şeyler söylemez, her halde sözlerinin gizli bir manası vardır. Acaba ne demek istedi?" diye düşünür. Nasreddin misafirinin aklından geçenleri sezer ve der ki: "Kafanı boş yere yorma, söyleyeyim; bu üç şeyden maksadım: Birincisi iman, ikincisi amel, üçüncüsü de ihlâstır." Bu fıkra Nasreddin Hoca'nın kişiliğinin bir türlü mistik yorumudur ve ölümünden henüz iki yüzyıl sonra kişiliğine aslından tamamen farklı, karşısındakinin düşüncelerini keşfetme gibi nitelikler yakıştırıldığı görülmektedir.

Gündem Kültür Sanat Haberler