TÜM KATEGORİLER
23 yakının acısını yüreğine gömdü, öğrencilerini sınava hazırlıyor
23 yakının acısını yüreğine gömdü, öğrencilerini sınava hazırlıyor Türkçe Öğretmeni Mehmet Gedik: "Öğrencilerim bana terapi gibi geliyor" "Görevimin başında okulda öğrencilerimi hedefe kilitlemek zorundayım" "Onları hayatını kaybeden yeğenlerimin yerine koyup, başarılı olmaları benim...
23 yakının acısını yüreğine gömdü, öğrencilerini sınava hazırlıyor
Türkçe Öğretmeni Mehmet Gedik : "Öğrencilerim bana terapi gibi geliyor"
"Görevimin başında okulda öğrencilerimi hedefe kilitlemek zorundayım"
"Onları hayatını kaybeden yeğenlerimin yerine koyup, başarılı olmaları benim acımı hafifletecek"
KARABÜK - Kahramanmaraş'ta kız kardeşi, eniştesi, yeğenleri olmak üzere 23 yakınını kaybeden Türkçe öğretmeni Mehmet Gedik, bütün acısını yüreğini gömüm, LGS'ye girecek olan öğrencilerinin yanına dönüm onların başarısı ile çabalıyor.
Öğrencilerini depremde hayatını kaybeden yeğenlerinin yerine koyan branş öğretmeni Gedik, " Boşluk ve rehavet duygusu öğrencilerimizde gerilemeye neden oluyor. Bende bunu bildiğim için onların benden kaynaklı bir sıkıntı olsun istemedim. Onların gerçekten geleceğe dönük bir şekilde iyi bir Liseyi kazandıklarında ben çok daha mutlu olacağım. Çünkü onlara kendi yeğenlerimin yerine koyuyorum" dedi.
6 Şubat'ta Kahramanmaraş merkezli meydana gelen depremlerin acısını yaşayanlardan biri de Karabük'te Hoca Ahmet Yesevi İmam Hatip Ortaokulu'nda Türkçe öğretmeni Mehmet Gedik oldu.
Sabah namazına kalktığı sırada bir yakınından telefona gelen 'Sizinkiler İyimi' mesajı sonrası ne olduğunu anlayamadan televizyonu açınca acı gerçekle yüzleşen Mehmet öğretmen, üzerindeki şoku atlatarak Kahramanmaraş'ta yaşayan anne ve abisi ile yakınlarına ulaşmak için telefonuna sarıldı. Güçlükle ulaştığı abisinden anne ve kedilerinin iyi olduğu cevabını alsa da, maraş merkezde oturan kız kardeşine ulaşamadıklarını ifade ederek yaşadıklarını İHA muhabirine anlattı.
Türkçe öğretmeni Mehmet Gedik, "Bir şekilde abime ulaştım annem ve kendilerinin iyi olduğunu söylediler ama merkezde oturan kız kardeşime ulaşamamışlar. İçim rahat etmedi. Bende öğlene doğru Karabük'ten yola çıktım ama gece yarısı 12 gibi Kahramanmaraş'a vardım. Annem ve abimlerim iyi olduğunu görünce bu sefer kız kardeşim aklıma gelince abimle onların bulunduğu binaya gittim, yerle bir olmuş. Yağmur yağıyor, insan o anda çaresizliği, acizliğini iliklerine kadar hissediyorsun. Bu sırada yeğenimin birinin enkazdan çıkarıp hastaneye kaldırıldığı bilgisini alınca abimle gittik ama her yer ana baba günü aradık ama bulamadık. Karabük'ten İhlas Offroad'tan arkadaşlarım da sabahına yetiştiler. İş makineleri enkaz başında bekliyor ama onlarla ilgilenecek biri lazım. Kimse bir şey göstermeyince yönetmeyince bir çalışmayız deyince hemen üzerine çıkıp onları yönlendirdim. Samanlıkta iğne arar gibi kendi yakının orada olduğunu da biliyorsun ama bir umutta var içinde, boşluktur bir şey olmamıştır diye çalışıyorsun. Bu sırada öğlene doğru abimin telefonu çaldı benim bu aileden hayatta kalan ve İstanbul Cerrahpaşa 4. Sınıf öğrencisi yeğenim geceden gelmiş ve kardeşini hastanede bulmuş. Dayı yetişin biz Gaziantep'e gidiyoruz, kardeşimin yolda kalbi durdu diye ağlamaklı haykırıyor. Hemen abimle bir şekilde yolunu bulup Gaziantep'e ulaştık ama kötü haberi aldık ve yeğenimin hayatını kaybettiğini öğrendim. İlk şoku orada yaşadım. Cenazeyi alıp getirdik defnettik ama bitmiyor diğer yeğenim kız kardeşim eniştem enkazın altında. Bir gün geçiyor bulamıyorsun artık iki, üç, dört derken bu süreçte yıpratıyor insanı. Diğer cenazeleri buluyoruz, bizimkilerin sıkıntısı zemin katta olması. 8 katlı binanın 4 katı bir tarafa diğer 4 katı bir tarafa kaymış, karışmış. Kağıt gibi ve hayat boşluğu bile yok. Yedinci günün sonunda cenazelerimize ulaştık onları defnettik" dedi.
"Öğrencilerim bana terapi gibi geliyor"
Kendisi için çok yıpratıcı bir süreç olduğunu gözleri dolarak anlatan Mehmet Gedik, " Yeğenimin burada sadece anne, babası ve iki kardeşi değil, amcası, yengesi, kuzeni, babaannesi, dedesi ve halası da enkazdan sonra çıkarttık. Baya yıpratıcı bir süreçti ve bu toplamda 13 günü buldu. Benim bizzat birebir yakınım 23 kişiyi kaybettim ama arkadaşlarım sohbet ettiğim dostlarımla birlikte 50 kişiyi geçiyor. Süreçte devam ettiği için elden bir şey gelmiyor ama aklıma öğrencilerim geldi. İçimde bir kor alev var ama biz ara tatilden önce veli ziyaretlerine başlamıştık ve belli bir programlar dahilinde çalışmalarını ve son senenin önemine değinmiştik. Orada artık kendime gelince bu çocuklarımın yanına gitmem gerekiyor diye düşündüm. Aslında bana da iyi geliyor. Öğretmenliği çok sevdiğim için sınıfa girdiğim an bütün sıkıntıların dertlerini unutup geride bırakıyorsun. Ben Karabük'e dönme kararı alınca, hatta arkadaşlarımdan bazıları iyi değilsin biraz daha rapor al dinlen dediler. Düşündüğümde öğrencilerimle bu süreci daha kısa sürede bu durumu atlatırım diye öyle bir karar alıp döndüm. Çocuklarda çok anlayışlı ve hepsi bana üzgünlüklerini belli ediyorlar hem de böyle bir destek, moral kısa sürede açıkçası bana da terapi gibi oldu öğrencilerim. Şimdi daha iyiyim ve her geçen gün üzerine koyuyorum." diye ifade etti.
"Onları hayatını kaybeden yeğenlerimin yerine koyup, başarılı olmaları benim acımı hafifletecek"
Görev yaptığı Hoca Ahmet Yesevi Ortaokulu'nda öğrencilerinin son senesi olduğundan LGS sınavına gireceğini ve Türkçe branş dersi olduğundan kendinden kaynaklı bir sıkıntı olsun istemediğinden öğrencilere koştuğunu anlatan Gedik, " Tarifi olmayan bir acı ama Allah'tan gelen bir durum olduğu için boynumuz kıldan ince deyip o imanla işin içinden çıkmaya çalışıyoruz. Görevimizin başında okulda öğrencilerimi hedefe kilitlemek zorundayım. Çünkü bizim bu yeni nesle sağlam karakterli, işini düzgün yapan, dürüst böyle öğrencilere her zamankinden daha çok ihtiyacımız var. Bizi böyle üzen insanlar, bu sebep olan insanlar, işini düzgün yapmayan, menfaati ve çıkarı olan insanlar olduğundan biz bu acıları yaşadık. Yoksa deprem, ölüm Allah'ın emri. Onun için öğrencilerimin yanındayım ve elimden geldiğince faydalı olmaya çalışacağım. Bizim öğrencilerimiz pırlanta gibi hepsi birbirinden değerli, sadece bu dönemde boşluk ve rehavet duygusu öğrencilerimizde gerilemeye neden oluyor. Bende bunu bildiğim için onların benden kaynaklı bir sıkıntı olsun istemedim. Onların gerçekten geleceğe dönük bir şekilde iyi bir Liseyi kazandıklarında ben çok daha mutlu olacağım. Çünkü onlara kendi yeğenlerimin yerine koyuyorum. Vefat eden yeğenimin biri üniversiteye hazırlanıyordu, diğeri de 7. Sınıf öğrencisiydi. Onları o şekilde düşünerek öğrencilerimi onların yerine koyup onların başarılı olmaları beni daha da mutlu edecektir.
