'Bütün kara parçalarında, Afrika dahil'

Gerçek adı Cemalettin Seber olan usta edebiyatçı, Hüseyin ve Gülbeyaz çiftinin oğlu olarak, 1931'de Erzincan'da dünyaya geldi.

Ailesi 1938'de sürgün edilince, Pülümür'den Bilecik'e gitmek zorunda kalan Süreya, kimi kaynaklara göre 1937'de, kimi kaynaklara göre ise sürgünden 6 ay sonra henüz 23 yaşında olan annesini kaybetti.

Süreya, annesinin vefatının ardından iyi bir eğitim alması için İstanbul'da yaşayan halasının yanına gönderildi.

Bir yıl sonra babası, diğer çocuklarını da alarak İstanbul'a geldi ve çalışmaya başladı. Ancak aile yeniden sürgün yeri olan Bilecik'e gönderildi.

Cemal Süreya, 1944'te Bilecik Ortaokuluna başladı ancak aynı yıl babasıyla evlenen üvey annesi Esma'nın eziyetinden kaçmak üzere parasız yatılı okul sınavlarına girdi.

Okul yıllarında Türkçe ve edebiyat derslerindeki başarısıyla öğretmenlerinin dikkatini çeken başarılı edebiyatçı, okuldan arta kalan vakitlerini Bakırcılar Çarşısı'ndaki Halkevi Kitaplığı'nda geçirdi.

Usta kalem, 1947'de parasız yatılı olarak girdiği Haydarpaşa Lisesinin ardından, 1950'de Ankara Üniversitesi Siyasal Bilgiler Fakültesi'nde Maliye ve İktisat Bölümünde eğitimine devam etti.

Henüz üniversite öğrencisiyken 23 Kasım 1953'te, Seniha Hanım ile evlenen Süreya, 1954'te okuldan mezun oldu ve aynı yıl Eskişehir Vergi Dairesi'nde stajyer olarak göreve başladı. Süreya, Teftiş Kurulu sınavını kazanması sonucu, 11 Ağustos 1955'te maliye müfettiş yardımcısı olarak İstanbul'da gitti.

Cemal ve Seniha çiftinin kızları Ayçe, 3 Ağustos 1955'te dünyaya geldi.

Üniversitede Sezai Karakoç ile arkadaş oldu

Şiire çocuk yaşlarda ilgi duyan şairin ilk şiiri, 1953'te "Mülkiye" adlı okul dergisinde çıkan "Şarkısı Beyaz" oldu.

Cemal Süreya, "İkinci Yeni" şiirinin öncülerinden biri kabul edildi.

Şiirlerindeki ironiyi ortaya koyan "Gül" şiiri, Yeditepe dergisinde yayınlandığında 23 yaşında olan Süreya, Sezai Karakoç ile fakültede yakın arkadaş oldu.

Karakoç ile birlikte Muzaffer Erdost, Nihat Kemal Eren ve Hasan Basri'yle de yakın arkadaş olan Süreya, hem şiirleri hem de yazılarının yayımlanmasıyla dergi çıkarma düşüncesi içine girdi.

Maliye müfettişi olarak teftiş için farklı şehirleri gezme imkanı bulan Süreya, Temmuz 1959'da başladığı askerlik görevini 31 Aralık 1960'ta tamamladı.

Papirüs dergisinin ilk sayısını 1960'ta yayımladı

Askerliğini yaparken fark dersleri vererek hukuk diploması da alan Süreya, 1 Ağustos 1960'ta "Papirüs" dergisinin ilk sayısını yayımladı.

İkinci sayısından sonra kapanan dört sayfalık dergiyi, 8 aylık bir aradan sonra tekrar çıkaran şair, dergiyi üç sayı sonra Temmuz 1961'de tekrar kapattı.

Cemal Süreya, Maliye Bakanlığı tarafından bir yıllığına Paris'e gönderildi ve 1964'te İstanbul'a geri döndü.

Maliye Teftiş Kurulundan arkadaşları Sezai Karakoç ve Doğan Yel ile 31 Temmuz 1965'te istifa eden Süreya, edebiyata ağırlık verdi.

Usta edebiyatçı, 1 Haziran 1966'da 3. kez "Papirüs"ü okuyucuyla buluşturdu ve Mayıs 1970'e kadar düzenli olarak aylık yayımladı.

Maliye Bakanlığındaki memuriyetine 1971'de dönen Süreya, İstanbul Hocapaşa Vergi Dairesi, Maliye Tetkik Kurulu, İstanbul Darphane ve Damga Matbaası Müdürlüğünde görev aldı.

Süreya, başyazılarını yazdığı "Oluşum" dergisinde ve kurucularından olduğu "Türkiye Yazıları" dergisinde yöneticilik de yaptı, 1977'de "Politika" gazetesinin sanat sayfasında haftada bir yazdığı "Günübirlik" yazılarıyla gazete yazarlığına başladı.

Kültür Bakanlığı Kültür Yayınları Danışma Kurulu üyeliği de yapan Süreya, "Papirüs"ü son olarak 15 Mart 1981'de çıkardı.

"Yeni Ulus" ve "Aydınlık" gazetelerinde de yazan Süreya, çeşitli devlet kademelerinde görev aldıktan sonra 1982'de emekli oldu.

Yazılarını, farklı isimler altında kaleme aldı

Cemal Süreya, eserlerini, Osman Mazlum, Adil Fırat, Ali Fakir, Ali Hakir, Ahmet Gürsu, Hüseyin Karayazı, Birsen Sağanak, Dr. Suat Hüseyin gibi farklı mahlaslarla kaleme aldı.

Şiirin yanı sıra deneme, çocuk kitabı, günce, tenkit yazısı, şiir ve düz yazı tercümesi ve derleme de yazan Süreya, ilk kitabı "Üvercinka" ile 1958'de Yeditepe Şiir Ödülünü, Arif Damar'la paylaştı. Süreya, ikinci kitabı "Göçebe"yle Türk Dil Kurumu 1966 Edebiyat Ödülüne, "Sıcak Nal" ve "Güz Bitiği" kitaplarıyla 1988'de Behçet Necatigil Şiir Ödülüne değer görüldü.

Yaklaşık 40 kitabı Fransızca'dan Türkçe'ye çeviren ve dört kez evlenen Süreya, girdiği şeker koması sonucu 9 Ocak 1990'da hayatını kaybetti.

Yazdığı şiirlerle modern Türk şiirinin ustalarından biri olarak tanınan Cemal Süreya'nın cenazesi Şişli Camisi'nde kılınan namazın ardından Kulaksız Mezarlığı'nda defnedildi.

Eserlerinden bazıları şöyle: "Şapkam Dolu Çiçekle", "Göçebe", "Günler", "Güz Bitiği", "Sevda Sözleri", "Üvercinka", "Uzaktan Seviyorum Seni", "Günübirlik", "Uzat Saçlarını Frigya", "Aydınlık Yazıları / Paçal", "Papirüs'ten Başyazılar", "Onüç Günün Mektupları", "Aritmetik İyi Kuşlar Pekiyi", "Güvercin Curnatası", "Mülkiyeli Şairler", "Oluşum'da Cemal Süreya", "Yüz Aşk Şiiri"

Kaynak: Hürriyet / Magazin