Dijitalin getirdikleri

Son bir yıldır artık herkes dijital. Küresel bir virüs sebebiyle bir anda değişen hayat... Zorunlu çevrimiçi yaşama geçiş. Dijital sizin hayatınızın neresinde bilmiyorum. Bizim evde herkes dijital.

Korona virüsü salgınıyla birlikte tüm dünyada toplumsal değişiklikler yaşanıyor. Bir gecede hayatımızı sınırlayan, yüz yüze ne varsa kısıtlayan ve mümkün oldukça evden çalışmaya başladık. İşletmeler, okullar uzaktan çalışma ve eğitim sürecine girdiler. Etkileşimde kalabilmek için sonsuz teknolojinin içinde bulduk kendimizi. Çeşitli platformlar, çevrimiçi video buluşmalar ve birçok yeni uygulama hayatımıza girdi.

Pandemi öncesi dijital önemli olsa da günümüzde artık herkes dijital. Uzaktan çalışma, uzaktan eğitim, çevrimiçi alışveriş, dramatik şekilde hızlandı. E-ticaret altın çapını yaşıyor. Hayat çok dijital olsa da gelecekte nasıl etkileşim kuracağız şu an muamma. Henüz virüs hayatımızdan gitmedi, belki de gidecek ama belki de yenisi gelecek şu an kimse öngöremiyor.

Dijitalin içine sıkıştığımız zamanlar. "Yaşam asla dört duvar arasında değildir " artık sadece filmde geçen bir söz olarak kalıyor. Çok ama çok uzun zamandır dört duvar arasında yaşıyoruz. Bu da doğal olarak hayatımızı etkiliyor. Pandeminin etkileri üzerine sayısız araştırma yapılıyor. Yapılıyor da şu gerçek var ki hepimiz çok daha yalnız ve korku içindeyiz. Etrafımdaki çok kişi ufacık bir ağrı söz konusu olduğunda "acaba korona mı oldum" diye test yaptırmaya koşmasın. Hayat bu endişeyle yaşanıyor. Hayatı yeniden koronasız yaşamak mümkün olsa keşke!

Belirsizlik ve virüs hayatımızın ana öğesi. Duygusal ve psikososyal etkileriyle başa çıkmak için çabalıyoruz. Bu süreçte en çok yapamadığımız ne varsa yapabileceğimizi, sahip olduklarımızla yetinmeyi öğrendik. Mutluluk zaten ömür boyu süren bir durum değil. Mutlu anlar var genel olarak. Hayat çok değişirken sonsuz mutluluk hali olması ironik. Şunu da eklemek gerekiyor ki koronayı tüm dünya yaşıyor. Bu duygularda yalnız değiliz. Süreç sonrasında kimsenin eskisiyle aynı olmayacağı ortada.

YSM olarak pandemiyle birlikte hayatımda olmazları kaldırdım. Artık hayata çok daha farklı bakıyorum. Aslında çok sabitliklerim vardır. Değişime çok çabuk uyumlansam da değerlerime, alışkanlıklarıma ve öz disiplinime sadığımdır. Ya şimdi? Tüm kalıpları geride bırakıyorum. Hayat yaşamak için çok kısa. Hayatın içinde olabilecek ne varsa, yepyeni ne varsa hepsini yaşamak istiyorum. Hiç tercih etmediğim renkleri de tercih ediyorum, aman şimdi yapamam dediğim en varsa yapıyorum. Eskiden de hayatı ertelemeden yaşardım şimdi hiç ama hiç yaşamamak için çaba gösteriyorum.

Bu süreçte sizlerin de bildiği gibi çevrimiçi söyleşi yapmaya başladım. Eskiden asla ama asla derdim. Oluyor mu oluyor. Hayatta artık asla yok. keşkeler 28 yaşında hayatımdan çıkarmıştım, 49 yaşımda da aslaları :)

Dijitalin getirdiklerini yine hep beraber konuşacağız. Pandemi sürecinde yazdım, paylaştım, konuştum, dinledim, özledim, özlendim, gezdim gezemedim. Ama şu var ki 15 yıllık içerik üreticiliği serüvenimi ödül ile taçlandırdı. Bu satırları yazdığım anda "Altın Melek Ödülleri" "Yılın En iyi Köşe Yazarı" olarak ödüllendirildiğim davetiyesini aldım. Sanırım doğru yoldayım. Her zaman duygularımı paylaşmaya, merak ettiklerimin peşinden koşmaya ve inandığım tüm değerleri anlatmaya devam edeceğim.

Yazımı şu güzel satırlarla bitirmek isterim.

"Ben çocukken annem bana hep hayatın anahtarının mutluluk olduğunu anlatırdı. Okula gitmeye başladığım zaman, sınavda bana 'Büyüyünce ne olmak istiyorsun? ' diye sordular. Ben de onlara 'Mutlu olmak istiyorum' diye cevap verdim. Onlar bana, soruyu anlamadığımı söylediler. Ben de onlara, hayatı anlamadıklarını söyledim." John Lennon"

Hayat devam ediyor. Her zaman sağlıkla, sevgiyle ve iyilikle kalın.

YSM