TÜM KATEGORİLER
Her İronik Fotoğrafın Altında Bir Hüzün Vardır
Fotoğrafçı Ozan Sağdıç'ın konuşmacı olarak katıldığı "Fotoğraf Nedir?" adlı söyleşi gerçekleştirildi.
Gaziantep Üniversitesi Kültür Müdürlüğüne bağlı olarak faaliyetlerini sürdüren Fotoğrafçılık Topluluğuna üye öğrenciler tarafından 80. Yıl Öğrenci Kültür Merkezinde Fotoğrafçı Ozan Sağdıç'ın konuşmacı olarak katıldığı "Fotoğraf Nedir?" adlı söyleşi gerçekleştirildi.
Her ironik fotoğrafın altında bir hüznün yattığını belirten Sağdıç, fotoğrafta iç ve dış estetiğin olduğunu, bu ruhun yakalandığı zaman fotoğrafın fotoğraf olduğunu söyledi. Kendi fotoğraflarının fotojurnalizm denilen röportaj fotoğrafçılığı olduğunu belirten Sağdıç, fotoğraflarına gerçekçi sıfatını yakıştıranların bununla beraber kendisi için şiirsel gerçekçi dediklerini söyledi.
Fotoğraflarında bir düzenleme olmadığını söyleyen Sağdıç, "Düzenleme olduğu zaman o başka bir meslek oluyor. Başka bir sanat oluyor. Benim teşhir ettiğim fotoğraflar doğrudan fotoğraflardır. Üzerinde herhangi bir şekilde oynanmamış fotoğraflardır" ifadesinde bulundu.
Fotoğraflarındaki çekiciliğinin izin alınmadan çekilmiş olmasına bağlayan Sağdıç, "Bir merhaba dedikten sonra çekilen fotoğrafta var tabi ama o fotoğraflar o kadar tatlı olmuyor. Benim fotoğraflarımın bir özelliği de mizahi unsurun olması. Biraz güldüren gülümseten mutlu eden fotoğraflar. İnsanlar arasındaki münasebet gibi sevimli manzaralar şeklinde fotoğraflar. Bu tarzda fotoğraf çeken yalnız Türkiye'de değil Dünya'da bile çok az. O bakımdan ayrıcalığı var fotoğraflarımın" diye konuştu.
Konya'da mimarlar odasında fotoğraflarının gösterisini yaptığında kendisine Ara Güler'le kendi fotoğrafları arasındaki farkın ne olduğunun sorulduğunu söyleyen Sağdıç, "Galiba Ara'nın fotoğrafları karamsar benim fotoğraflarım iyimser demiştim. Nazım Hikmet Abidin Dino'ya mutluluğun resmini yapabilir misin Abidin diye yazmış. Biz biraz çağdaş olsaydık da Nazım Hikmet bana mutluluğun fotoğrafını çekebilir misin Ozan diye soru sorsaydı. Ayıp ettin Nazım derdim herhalde. Yani İnsanlar mutlu olsun diye biraz mizahi bir alt yapı var fotoğraflarımda" şeklinde konuştu.
Fotoğrafa bir kere bakınca gülümseyeceğini 5 defa bakınca hüzünlenileceğine dikkat çeken Sağdıç, "Fotoğraflara bir kitapta bakacak olursan, ya da önüne bir tek fotoğraf konulduğu takdirde o fotoğrafta gülümseten bir şey arıyorum. Ama insanın dramı var. O insanlara şöyle bir dakika baktığın zaman matrah bir şey diye geçiyor aklınızdan. O insanları şöyle bir beş dakika süzdüğünüz zaman o insanların tek tek dramını düşünürsün. Beş dakika sonrada hüzünlenirsin, çünkü hayat bu. Sevinçle hüzün bir paranın yazı ve turası gibi iki taraflı. Sevinç içindeyken birden hüzünlenebilir insan. Her bir ironik fotoğrafın altında, derinliğinde bir hüzün yatmaktadır aslında. İnsanlık dramıdır bu" diye konuştu.
Fotoğrafın iç ve dış estetiğinin olduğunu söyleyen Sağdıç, "Dış estetik dediğimiz ressamların kullandığı öğeler yani leke, fon, doku, ışık gibi kaideler. O estetik görsel yapıyı kompozisyon haline getirecek öğeler. Buna ben dış estetik diyorum. Fotoğrafa görsellik yetmiyor. Dekoratif bir şey oluyor. O dekoratif bir şeyden fotoğrafa taşımak için resimsel bir ifadeye taşımak için o görselliğe durum üflemek gerekiyor. Soyut resimde bile bir ifade gerekli kupkuru bir dekorasyon olmamalı bir iç estetik eklemek gerekli. İşte o ruhu yakaladığınız anda fotoğraf fotoğraf oluyor" ifadesinde bulundu.
