Dengeli iyimserlik ve dengeli mutluluk

Hayatta her zaman iyimser ve mutlu olamayabiliriz, pek çok konuda olduğu gibi burada da bir denge anlayışı içinde olmak daha sağlıklıdır. Tüm duyguları içten bir şekilde kabul edip onları yaşamaya izin vermek denge anlayışının özünü oluşturmaktadır. Bazen düşeriz, canımız acır, yaralanırız, kabuk bağlar ve iyileşir, iyileşmenin de bir süreci vardır. Her türlü olay karşısında sürekli mutlu olmuş gibi davranmak zorunda değiliz.

Mevsimler ve doğa olayları gibi de düşünebiliriz. Hava her zaman günlük güneşlik olmaz hayatımızda, bulutlar gelir, kuvvetli bir rüzgar çıkar. Çok güldüğümüz, eğlendiğimiz bir günün ertesinde kendimizi harika hissetmeyebiliriz. Bu gibi durumlarda kendinizi zorlamayın ve duygularınızı içten bir şekilde kabul edin lütfen.

Genel olarak umutlu, iyimser ve mutlu olmak elbette önemlidir ve güzeldir, diğer yandan bunu her gün her şart altında uygulamaya kalkmak sağlıklı değildir. Yaşamı gerçekçi olarak değerlendirip bize getirdiklerini bir bütün olarak sevebilirsek bu bizi daha olgun, bilge ve huzurlu bir insan yapacaktır.

Hayat bazen çok güzeldir, anın içinde kaybolur ve hiç bitmesin isterseniz. Bazen de olanlara adeta inanamayacak kadar şaşırırız, üzülürüz.

P. Welby'nin çok güzel bir sözü var, aklımda kaldığı kadarıyla paylaşmak istiyorum: "Hayat birinin sizi sevmesidir, saçlarınız arasından esen rüzgar, yüzünüze vuran güneş, bir arkadaş ile keyifli zaman geçirmektir.

Hayat aynı zamanda birinin sizi terk etmesi, yağmurlu bir gün ve bir arkadaşın ihanetidir de. Hayat iyi ile kötünün yan yana oluşudur."

Büyük ölçüde katılıyorum. Eğer buna benzer bir inanışa sahipseniz hayatı yaşarken daha gerçekçi beklentiler oluşturmanız mümkün olacaktır. Gerçekçi beklentiler söz konusu olduğunda da mutluluk ve huzur daha kolay yakalanabilir.