Hak-İş Genel Başkanı Arslan, AA'nın "Yılın Fotoğrafları" oylamasına katıldı

Hak-İş Genel Başkanı Mahmut Arslan, Anadolu Ajansının (AA) düzenlediği "Yılın Fotoğrafları" oylamasına katıldı.

Arslan, AA muhabirleri ve foto muhabirlerinin yurt içinde ve dışında çektiği "haber", "yaşam" ve "spor" kategorilerindeki fotoğrafları inceleyerek, haber kategorisinde Onur Çoban'ın çektiği "Gence'de yeğene veda", spor kategorisinde Fecri Barlık'ın çektiği "Lastiklerden voleybol sahası", yaşam kategorisinde Muhammed Said'in çektiği "Muhammed bebeğin mutluluğu" başlıklı fotoğrafa oy verdi.

Haber kategorisinde tercih ettiği fotoğrafa ilişkin değerlendirmede bulunan, Arslan şöyle konuştu:

"Ermeni silahlı kuvvetleri, ne yazık ki bir savaş suçu işleyerek sivil yerleşim alanlarına, yasaklanmış bazı füzeler atarak masum sivil halkın katledilmesine, şehadetine neden oldular. O nedenle Genceliler, diğer sivil yerleşim alanındaki Azerbaycanlılar, bir sivil direniş gösterdi. Korkmadan, füzelerin geleceğini bilerek topraklarını, şehirlerini terk etmediler. Bunun karşılığında da evlatlarını, yakınlarını şehit verdiler. Bu şehitlerimizden ikisini orada gördük. Bir kardeşimiz, yeğeninin şehit olmuş küçücük bedenini kucaklamış, öbürü de yine yetişkin birisinin tabut içerisindeki görüntüsüydü. Aslında bu da kirli bir savaş politikasının sonucuydu. Ermenistan Silahlı Kuvvetleri'nin savaş suçu işlemesinin en tipik göstergesiydi."

Arslan, Fecri Barlık'ın bir grup çocuğun araç lastiklerinden yaptıkları voleybol sahasında oyun oynadığı fotoğrafı için ise "Şartlarını zorlayarak kendilerine bir voleybol sahası yapmışlar. Çocukların gayretini, umutlarını, şartlar ne olursa olsun spora olan bağlılıklarını da orada bizzat görmüş olduk. Onu tercih etmiş olduk." dedi.

Yaşam kategorisinde seçtiği Muhammed Said'in "Muhammed bebeğin mutluluğu" fotoğrafının ise Suriye'de yaşanan dramın, acıların, vahşetin bir sembolü olduğunu belirten Arslan, savaş nedeniyle 1 milyona yakın Suriyeli'nin hayatını kaybettiğini hatırlattı.

Arslan, şunları kaydetti:

"Gencecik, küçücük bir çocuğun savaşta kollarını, ayaklarını kaybetmesi aslında savaşın gerçek yüzünü ortaya koyması açısından, bütün bu olumsuzluklara rağmen de hayata bağlılığın bir ifadesi. Babasının ve çocuğun yüzündeki tebessüm, gülümseme de 'Her şeye rağmen biz varız, hayatayız, mücadeleye devam' demek açısından da önemliydi."