21.Yy İşletmeleri Kurumsal Yaşam Kavramı İle Tanışıyor?

Dünya bir gelişim içerisinde. Bireyin iç dünyasından başlayan, fiziki çevreye yayılan bu gelişim ve değişim, alışkanlıklarımıza yansıyor. Yaşam alışkanlıkları, yemek alışkanlıkları, eğlence alışkanlıkları gibi sıralayabileceğimiz uzunca bir alışkanlık listesi gün geçtikçe farklılaşıyor. Bireyde oluşan bu hareket kurumlara da yansıyor.

Kurumsallaşan, markalaşma sürecine giren işletmeler bu sürece personel adaptasyonunu sağlamak amacı ile kişisel gelişim eğitimi, ekip yönetimi, motivasyon, zaman yönetimi gibi eğitimler düzenliyor. İş odaklı olan ve performans yönetimi, verimlilik gibi amaçlara hizmet eden bu eğitimler kurumların vazgeçilmezi haline geliyor.

Bunun yanı sıra çalışan mutluluğunu arttıracak eğitimlerde gündeme geliyor. Kurumlar açısından görünen tablo bu.

Çalışanlarlar açısından bakıldığında ise büyük bir bölümü bu tür eğitimlerden hoşnut olmakla birlikte, eğitimlerin rutine oturtulmuş olmasından dolayı mutsuz olduklarını ifade ediyor. Eğitimin daha bireye özel olması gerektiğini söyleyen katılımcılar yaşadıkları farkındalıklar ile eğitim süresince hatta eğitimden sonraki bir süre daha mutlu olduklarını fakat kısa bir süre sonra yaşanılan, konuşulan tüm konuları rafa kaldırılarak, maalesef unutulduğunu ifade ediyor.

Hal böyle olunca kurumların bu eğitimleri daha sık tekrar etmeleri gerekiyor. Bireyler içinse sonunda uzun vadeli bir fayda sağlanamadığından eğitime olan inanç yitirilmeye başlanıyor.

Say Eğitim Danışmanlık şirketinin ve www.burcinalpacar.com – Değişim Yönetimi sitesinin kurucusu Bireysel ve Kurumsal Yaşam Danışmanı Burçin ALPACAR konuyu şöyle yorumluyor 'eğitim farkındalık yaratmak, bilgilendirmek ve yol göstermek amaçlıdır.

Her ne kadar bireyle veya kurumla bir bedel karşılığı anlaşma sağlanıyor ve bu anlaşma konuyu ticari boyuta taşıyor olsa da eğitim işi gönül işidir. Manevi yönü ağırdır. Eğitmenin bu gönüllük ile hareket etmesi önemlidir. Eğitmen, eğitimin kaderini belirleyen en önemli unsurdur.

Katılımcıları konuya dahil edebilmek, odaklamak, katılımcıya kendisi için sağlayacağı yararı anlatmak, eğitmenin başlıca görevidir. Eğitmen gerçekçi olmalı ve gerçekler üzerine konuşuyor olmalıdır. Bu sebeple önceden hazırlanmış eğitim metinleri ile değil eğitim verilecek gruba yönelik bir eğitim metni hazırlamak gerekir. Bizler hiçbir konuda hazır bir eğitim metni bulundurmayız. Öncelikle eğitim verilecek kurum ve katılımcılarımız ile tanışır; nelere ihtiyaçları olduğunu tespit ederek hareket ederiz.

Farkındalık yaratmak evet, fakat eğitim sonunda kişiyi farkındalıkları ile baş başa ve ne yöne gideceğini bilmez halde bırakmamak gerekir. Danışman yol gösterici olandır. Seçimler katılımcıya ait olmak ile birlikte danışman eğitmen alternatiflerini sunuyor olmalıdır.

En önemlisi 'değmek'tir. Kurumsal yaşam…bir ruhu temsil eder. Her kurumun bir ruhu olmalıdır. Ve çalışanları bu ruhu anlamalı, sahiplenmelidir. Bizler katılımcılarımızın hayatlarına değeriz. Yüreklerine değeriz ve onların ruhu ile kurum ruhu arasında kurduğumuz köprüler ile bir yaşam tarzı yaratırız.

Bu tarz kurumsal yaşam kavramı olarak ortaya çıkar. Eğitimlerimizin en önemli farkı da şudur 'katılımcılarımız söz konusu eğitimin yalnızca kurum yararını arttırmak için değil, kendi mutluluk ve refah düzeylerini, başarılarını yükseltmek için de düzenlendiğini farkındadır. Önemsendiklerini hissederler. Ve bu önemsenmeyi kurumlarına duydukları duygusal bağ ile ödüllendirirler.

Haberler