Buzdolabından Ölüm ve Dram Çıktı

Konya'nın Kulu ilçesine bağlı Tavşançalı beldesinde, boş bir binada kullanılmayan derin dondurucuda yaşları 4 ile 11 arasında değişen 4 kardeşin cesedi bulundu.

Edinilen bilgiye göre, Tavşançalı beldesi Uzunkuyu Mahallesi Ali Ağa Yaylasında çobanlık yapan Mehmet Üçer, çocukları Saime (4), Aynur (7), Ozan (10) ve Ebru Üçer'in (11) uzun süredir ortalıkta görünmediğini fark etti.

Çocuklardan haber alamayan baba Mehmet ile anne Nazmiye ve beraberindekiler, 4 çocuğu her yerde aramaya başladı. Bir süre sonra Üçer kardeşlerin cesetleri, boş bir binada kullanılmayan derin dondurucu özelliği olan bir buzdolabının içinde bulundu. 4 kardeşin cesedi Keçiören Adlı Tıp Kurumu'na getirildi.

Olayın yetkililere bildirilmesi üzerine soruşturma başlatıldı.

Üçer kardeşlerin oyun oynamak için buzdolabının içine girmiş olabileceği, çıkamayınca havasızlıktan öldükleri tahmin ediliyor.

ÖLÜMÜN ARDINDAN DRAM ÇIKTI

Metin Bolat - Dört çocuğun ölü bulunmasının ardından Üçer ailesinin evinde gözyaşları ve ağıtlar dinmiyor.

Yaşları 4 ile 11 arasında değişen 4 çocuğunu kaybeden baba Mehmet Üçer (31), yaptığı açıklamada, yaklaşık 12 yıl önce eşi Nazmiye ile imam nikahıyla birlikte yaşamaya başladığını söyledi.

Her baba gibi çocukları için seve seve canını verebileceğini ifade eden Üçer, şunları söyledi:

'Bizim dünyamız dün başımıza yıkıldı. Çocuklarımı o dolabın içinde öyle birbirlerine yapışmış şekilde görünce ne yapacağımı şaşırdım. Onların cesetlerini kendi elimle çıkarttım. Yavrularımın kendi elleriyle yaptıkları tahta oyuncaklarını görünce daha çok üzüldüm. Çünkü onların oyuncağı bile tahtadandı.'

Eşiyle birbirlerini teselli etmeye çalıştıklarını anlatan Üçer, ancak evlat acısını dindirmeye hiçbir gücün yetmediğini ifade etti.

ÇOCUKLARI OKUSUN DİYE AYAĞINA AYAKKABI BİLE ALAMAMIŞ

Çocuklarının okuyup hayatlarını kurtarmasını istediğini ancak ölümleriyle hayallerinin de yarım kaldığını dile getiren Üçer, şunları söyledi:

'Ben geçimimi çobanlık yaparak sağlayan bir insanım. Eşimi ve çocuklarımı da alarak doğup büyüdüğüm köyümden ayrıldım. Kulu'daki bir yaylada bulunan besi çiftliğine yerleştim. Bugüne kadar başıma ne geldiyse hep maddi imkansızlıklardan geldi. Ben çocuklarımın iyi şartlarda büyümesi ve okuyabilmesi için 8 yıldır ayağıma ayakkabı bile almadım. Cebimde 1 lira varsa onu harcamaz çocuklarıma verirdim. Ben ve eşim ilkokulu bile bitirememiştik. O yüzden çocuklarımın okuyup hayatlarını kurtarmasını istiyordum. Küçük kızım nedense son üç gündür sabah çok erken saatlerde dahil sürekli yanımıza gelip beni ve eşimi öpüyordu. O zaman bir anlam veremiyorduk. Ancak şimdi çok iyi anlıyoruz.'

Haberler