Analiz - Afrin Harekatı ve Jeostratejik Şartlar
2011 yılından itibaren yaşanan savaşın gösterdiği keskin bir jeopolitik gerçek var: Sahada askeri güç somut sonuçlar alacak şekilde kullanılmadığı sürece, uluslararası süreçler aracılığıyla Suriye'nin geleceğinde belirleyici olmak söz konusu bile değil.
CAN KASAPOĞLU- 2011 yılından itibaren yaşanan savaşın gösterdiği keskin bir jeopolitik gerçek var: Sahada askeri güç somut sonuçlar alacak şekilde kullanılmadığı sürece, uluslararası süreçler aracılığıyla Suriye'nin geleceğinde belirleyici olmak söz konusu bile değil. Bu jeopolitik varsayımı destekleyen en önemli örnek, kuşkusuz, Rusya Federasyonu'nun Suriye'ye askeri müdahalesi. 2015 yılında sınırlı sayıda hava kuvvetleri platformu ile başlayan bu müdahale, bugün Moskova'yı Suriye'deki en belirleyici aktör konumuna getirdi. Öyle ki Tartus Donanma Üssü, Hmeymim Hava Üssü ve çok katmanlı hava savunma mimarisi sayesinde, Rusya artık Doğu Akdeniz'de inkar edilemez bir kapasiteye ulaştı. İlk kez Suriye'de denediği 160'ın üzerinde silah sistemi ve edindiği muharip tecrübenin de hem Rusya Federasyonu Silahlı Kuvvetleri yetenekleri hem de Rus savunma sanayinin silah satışları üzerindeki katkısı çok büyük. Benzer şekilde İran, İsrail karşısında vekaleten harp kapasitesini tahkim etmek için yeni üsler inşa etmeye çalışıyor. Afganistan-Pakistan bölgesinden Ortadoğu'ya kadar geniş bir eksende mobilize ettiği Şii milisleri Suriye'ye yığıyor ve Lübnan Hizbullahı'nın ülkedeki varlığını kalıcı hale getirmek için elinden geleni yapıyor. Tıpkı Rusya ve İran gibi ABD de Suriye'deki özel kuvvetler personeli, hava sahasını kontrol etmeye yönelik faaliyetler, askeri danışmanlar ve SDG ile işbirliği üzerinden Suriye'deki varlığını Rusya'yı dengeleyecek şekilde kurguluyor.