Biz böyle acı çekerken katillerimiz dışarıda geziyor

Gökyüzünün gri, havanın da basık olduğu bir günde geliyoruz. Özlem Gökçek, 'Deprem Konutları' olarak da bilinen Şirinevler Sitesi'ndeki evlerinin kapısını açarken, "Biz böyle basık havalardan korkarız" diyor... Özlem ve Bahadır Gökçek çifti doğma-büyüme Gölcüklü. Özlem Hanım tiyatroyla ilgileniyor. Bahadır Bey ise tersanede çalışıyor. 1999'da henüz bir yıllık evli çiftlerdi. Merkezde, işlek Mareşal Fevzi Çakmak Caddesi'ndeki Gayret Apartmanı'nın birinci katında oturuyorlardı. O akşam arkadaşlarıyla piknik yapmış, geç saatte eve dönmüşlerdi. Özlem Gökçek, deprem anını şöyle anlatıyor: "Sallantıyla uyandık. Aslında çok hayal meyal hatırlıyorum. Eşimle birbirimize sarıldık. Üst kat, bir anda yanımıza düştü. Şanslıydık, başımıza parça isabet etmedi. Tesadüfen bir 'hayat üçgeni' içinde kaldık. Deprem sona erdikten sonra bir yerden hava geldiğini hissettim. Oraya doğru süründük ve kendimizi enkazdan çıkarmayı başardık." Gökçek çifti, enkazdan dışarı çıktıktan sonra ay ışığının aydınlattığı sokaklarında dehşet verici bir manzarayla karşılaştı. Yandaki apartman kendi apartmanlarının üzerine yıkılmıştı. Üstelik komşuları da kendileri kadar şanslı değildi. Yıkılan apartmanlarında bir anda bir patlama gerçekleşti ve pek çok kişi yanarak can verdi. Özlem Gökçek, "Apartmanımızda oturan 100 kişiden en az 40'ının kesin olarak öldüğünü biliyorum. Patlamayla tüm katlar iskambil kağıtları gibi çöktü. Çıkan yangını günlece söndüremediler. Çoğu insan sevdiklerinin yalnızca kemiklerini alabildi. Binalar birbirine öyle bir vurmuş ki apartmandaki cesetler birbirine karıştı. Hiç bulunamayanlar oldu" diye anlatıyor.