Kolombiya'da flora ve faunayı koruma odaklı palmiye çiftliği

Kolombiya'nın Bolivar Bölgesi'nde Güney Amerika boyunca uzanan Ant Dağları'nın kuzeydeki son uzantısı olan Montes de María yakınlarında ekoturizmin en güzel örneklerinden birine ev sahipliği yapan palmiye çiftliği, hem yerel halkın ekonomik kalkınmasına hem de doğanın korunmasına katkıda bulunuyor. Gıda ve kozmetik ürünlerinin yanı sıra biyoyakıt olarak da değerlendirilen Afrika-Amerika karışımı hurma meyvesi, hasat edildikten sonra bir dizi işlemden geçirilip palm yağı formuna getiriliyor.

Agropecuaria del Nilo, kendini palmiye yetiştiriciliğine adayan insanların buluştuğu bir çiftlik projesi. Bu çiftlikte doğa ile tarım arasındaki ilişkiyi düzenleyen ekoturizm projesi yürütülüyor. Amazonların vahşice yok edildiği, tarım alanı açmak için ormanların kasıtlı olarak yakıldığı Güney Amerika kıtasında flora ve faunayı korumaya kendini adayan insanların yönettiği Agropecuaria del Nilo, hem yerel halka ekmek kapısı oluyor hem de biyoçeşitliliği sağlayarak yaşam döngüsünün çarkını çeviriyor.

Genel Müdür Alejandro Espitia:

"Bu palmiye çiftliğinde bir ekoturizm projesi yürütüyoruz. Sulak alanlarımız, boylu boyunca uzanan palmiye ağaçlarımız ve buna bağlı biyolojik çeşitliliğimiz var. Doğayı olduğu yerde tutuyor ve güçlenmesini sağlıyoruz. Bu topraklara en uygun ürünü bulmak için bilimsel araştırmalar yaptık ve 2009'da bu palmiye türünü ekmeye karar verdik. Hem ürün bolluğu sayesinde çalışanlarımızın ekonomik refahını yükselttik hem de doğayı tahrip etmeden biyoçeşitliliği artırdık."

Sektörel Planlama ve Sürdürülebilir Kalkınma Direktörü Andrés Felipe García:

"Palmiyelerimiz Amerika- Afrika karışımı melez bir tohumdan üretildi. Amerikan türünün canlılığını, direncini ve uyumluluğunu, Afrika'nınkinin de verimliliğini birleştirip karlı bir ürünün ortaya çıkmasını sağladık. Hektar başına 4 ton civarında palm yağı üretiyoruz."

CEO Edgar David Luna:

"Ben, bu bölgenin insanıyım. Burada, kırsal bölgede, köyde doğdum. Bu bölgeyi seviyorum. Tahsil için büyük şehire gittim. Oralarda yıllarca çalıştım. Fakat aklım hep kırsaldaydı. Ne yapıp edip geri dönmeliydim. Özgeçmişimi bir tanıdık vasıtasıyla buraya yolladım. Palmiye işinden pek anlamıyordum aslında. Ama bu işe kendimi öyle adadım ki hikayenin gerisi kendiliğinden geldi. Bilgiye aç ve açık olan insan her şeyi yapabilir. Buradaki mühendislere çok şey borçluyum. Onların sayesinde 300 hektarlık bir palmiye çiftliğini yönetiyorum."