Osmaniye'de Üç Çocuk Annesi Üsker: "Marketten Ezik Domates İstedim, Onu Bile 'Veremeyiz' Dediler"

BURHAN DEMİRCİOĞLU Osmaniye'de üç çocuk annesi Şenay Üsker, "Çocuklarımın istediği hiçbir şeyi alamıyorum. Elin eskileriyle büyüttüm bugüne kadar. Geziye gönderemiyorum, bir kıyafet alamıyorum, doğru düzgün bir giyecek alamıyorum. Geçen marketten ezik domatesleri istedim onu bile 'veremeyiz' dediler" dedi.Osmaniye'nin Kadirli ilçesi Bağ Mahallesi'nde yaşayan 48 yaşında, üç çocuk annesi Şenay Üsker, geçim sıkıntısını ANKA Haber Ajansı'na anlattı. Üsker, şunları söyledi: "Benim eşim kalp ameliyatı geçirdi imam nikahlı eşiyim, 3 tane kız çocuğum var öğrenci, akşamları karanlıkta ders çalışamıyorlar. Elektriğim döşendi ama içinin kablosu yok, tezgahım yok, mutfak dolabım yok, tüpüm, ocağım yok, iç kapılarım yok, banyo tuvaletin içi yapılı değil ne yapacağımı bilmiyorum. Yaşımdan dolayı İŞKUR'a gidiyorum ama iş vermiyorlar. Üç çocuğumu bırakıp tarla işine de gidemiyorum, ne yapacağımı bilmiyorum."HİÇ MOBİLYAM OLMADI"Hep bugüne kadar bir hayalle yaşadım hiçbir hayalim gerçekleşmedi. Güzel bir oturma grubum olsaydı, 21 yıllık evliyim bir karyolam olup da üzerinde yatamadım. Bir temizliğe giderdim, ilk çocuğum küçükken yani başkalarının mobilyalarını kendi mobilyalarımmış gibi temizlerdim, özenle temizlerdim, yani benim de olsun istiyorum. Tabi ki bugünüme de şükrediyorum ama yine yani başkalarının benden daha aşağıları da vardır ama bir anne olarak ben de hayallerimin gerçekleşmesini istiyorum. Koca mağaza dolu eşyası birkaç esnafın yanına gittim 'veremeyiz' dediler ne olurdu birkaç parça bir şey bana verselerdi. "EZİK DOMATESİ BİLE VERMEDİLER"Çocuklarımın istediği hiçbir şeyi alamıyorum. Elin eskileriyle büyüttüm bugüne kadar. Geziye gönderemiyorum, bir kıyafet alamıyorum, doğru düzgün bir giyecek alamıyorum. Geçen marketten ezik domatesleri istedim onu bile 'veremeyiz' dediler. Demediler ki bu kadın ihtiyacı olmasa bu ezik domatesi istemez demediler. Penceremde perdelerim bile yok. Sosyal Güvenlik Kurumu'na gittim başvuruda bulundum, muhtarımıza gidiyorum 1-2 defa o gıda getirdi. Yani bilmiyorum perişan bir durumdayım. Bir şeyde pişiremiyorum, tezgahım olmayınca bulaşık yıkayamıyorum, tüpüm ocağım olmayınca yemek yapamıyorum. Kuru ekmek, peynir, zeytin çocuklarıma tüpsüz, ocaksız ancak onları yapabiliyorum, başka ne yapabilirim? Tüpüm, ocağım olmayınca mecburen peynir, zeytin gibi domates gibi elime geçerse onu yapıyorum. Ondan sonra birileri bir şey verirse. Geçen helva istiyor, hoşaflık bir şeyler istiyor çocuklar, alamadım çok üzüldüm."HER ŞEY ATEŞ PAHASI"Geçen Kaymakamlığa gitmiştim 500 lira bir para verdiler o da her şey ateş pahası olmuş bir tüp bile dolduramıyorum gerçi tüpüm de yoktu. Yani çocuklarıma bir harçlık veremiyorum çocukları bırak kendime de bir şey yapamıyorum, bir ekmek paramız bile değil yani ne yapabilirim ben bu durumda sizlere soruyorum. Ben bir anne olarak ömrüm boyunca hep yokluk içinde mi yaşayacağım? Ne olur benim de hayallerim gerçekleşse. Ben yani çok üzülüyorum ben de mutlu olmak istiyorum bir anne olarak. Her şey çocuklarım için ben zaten kendimi unuttum."