TÜM KATEGORİLER
Terörün Yarım Bıraktığı Okuma Hayalini, Kucağındaki Bebekle Gerçekleştiriyor
KAHRAMANMARAŞ'ta, çocukken terör nedeniyle okula gidemeyen Emine Ay (31), hafta sonları 3 aylık bebeği Ecrin ile 6 kilometre yol yürüyüp, okuma- yazma kursuna katılarak, yarım kalan hayalini gerçekleştiriyor.
KAHRAMANMARAŞ'ta, çocukken terör nedeniyle okula gidemeyen Emine Ay (31), hafta sonları 3 aylık bebeği Ecrin ile 6 kilometre yol yürüyüp, okuma- yazma kursuna katılarak, yarım kalan hayalini gerçekleştiriyor.
Kahramanmaraş'ın kırsal mahallelerinden Hacınınoğlu'nun Engizek mevkisinde dünyaya gelen Emine Ay, okul çağına geldiği 90'lı yıllarda, terör nedeniyle ailesi tarafından okula gönderilemedi. Okula gidemeyince evde annesine yardım edip, hayvanlarla ilgilenen Ay, yıllar sonra hayatını sanayi işçisi Cebrail Ay ile birleştirdi. Ay, yıllardır içinde ukde olan okuma hayalini evlendikten sonra gerçekleştirmeye karar verdi.
Kahramanmaraş Halk Eğitimi Merkezi'nin kapısını kucağındaki 3 aylık bebeği Ecrin ile çalan Emine Ay, okuma- yazma kursuna kaydını yaptırdı. Ay, her hafta sonu, ana kucağına koyduğu bebeğiyle evden çıkıp, 3 kilometre uzaklıktaki kursa gidiyor. Yanındaki sırada bebeğini uyutan Ay, dersi dinliyor. Okulda bebeğin karnını doyurup, altını değiştiren Ay, Ecrin uyandığında da kucağına alıyor. Ecrin kucağındayken, derse devam eden Ay, öğretmen tahtaya çıkmasını istediğinde de kucağında bebeğiyle tahtaya gelerek, yazı yazıyor. Ay, kurs bittiğinde de bebeğini kucağına alıp, evinin yolunu tutuyor.
'ŞİMDİ KENDİSİ GETİRİYOR, BÜYÜYÜNCE DE BEN ONU OKULA GÖTÜRECEĞİM'
Terör nedeniyle okula gidemediğini anlatan Emine Ay, en büyük destekçisinin de eşi olduğunu söyledi. Kursa gitmesinin önemli nedenlerinden birinin, kızı Ecrin olduğunu ve ileride ona destek olmak istediğini belirten Ay, şunları söyledi:
"Bizim köyde 'terörist' korkusu vardı, o yüzden okula gidemedik. Öğretmenler çok gelmedi, daha doğrusu. Ağabeyim gitti de ben gidemedim. Ben de koyunlara baktım. Şimdi okuma- yazma kursuna gidiyorum. En azından çocuğuma bir desteğim olur. Bilgiler edinir, en azından ona öğretirim. Yarın bir gün başkasından öğreneceğine annesinden öğrenir. Eşim de bana destek çıktı, 'Oku, ben arkandayım' dedi. Her zamanda arkamda. Bebekle gelip, gitmem benim için zor olmuyor. Kendisi rahat olunca hocalarımı da rahatsız etmiyor çok şükür. Şimdi kendisi, beni okula getiriyor; büyüyünce de ben onu okula götüreceğim."
- Kahramanmaraş
