Bir Annenin Yaşayabileceği En Büyük Acı

Metin Bolat - Konya'da bir minibüste çıkan yangında can veren 5 yaşlarındaki Büşra ile Ayşe'nin anneleri, çocuklarının acısını unutamıyor.

Annelerinin tarım işçiliği yaptığı merkez Meram ilçesi Kaşınhanı Mahallesi'ndeki tarlada 29 Eylül'de içinde bulundukları minibüste çıkan yangında hayatlarını kaybeden 5 yaşlarındaki Büşra Akgül ile Ayşe Yıldırım'ın Güneysınır ilçesine bağlı Karagüney köyündeki evlerinde göz yaşı dinmiyor.

Yaşadıkları acı günün yaralarını yakınlarının desteğiyle sarmaya çalışan Akgül ve Yıldırım aileleri, evlerinde taziyeleri kabul etmeye devam ediyor.

Ümmü Akgül (28) ile ablası Gülnaz Yıldırım (37) geride kalan çocuklarına sımsıkı sarılarak kızlarının yokluğuna alışmaya çalışıyor.

-"Alevlerin arasına dalmak istedim"-

Yaşadıkları olayı ve sonrasında yaşananları AA muhabirine anlatan Ümmü Akgül, tarlada çalışırken birlikte oynayan kızı Büşra ile yeğeni Ayşe'nin yanlarından ayrılarak minibüse gittiklerini söyledi.

İşçilerden birinin minibüsten duman yükseldiğini fark etmesi üzerine hemen yanına koştukları aracın kapısını açmaya çalışırken, alevlerin birden yükseldiğini ifade eden Akgül, "Bunun üzerine herkes minibüsü söndürmek için seferber oldu. Suyla aracı söndürmeye çalıştık ama başarılı olamadık. Alevlerin arasına dalıp kızımı ve yeğenimi kurtarmak istedim ama başaramadım. Bu girişimimi birkaç kez tekrarladım. Ama izin vermediler. Yalvardım herkese ama çocukları kurtaramadım. Yangın devam ederken kendimden geçmişim" dedi.

Gözyaşlarına hakim olamayan ve olaydan sonra yapılan sakinleştirici iğnelerle ayakta durmaya çalışan Akgül, çocukların fotoğraflarıyla yetinmeye çalıştıklarını kaydetti.

-"Çaresizce yanan minibüsü izledim"-

Olayda kızı Ayşe'yi kaybeden Gülnaz Yıldırım ise yanarak hurdaya dönen minibüste kızı ile yeğenini kaybetmenin üzüntüsünü ilk günkü gibi yüreklerinde yaşadıklarını kaydetti.

Yıldırım, gösterilen çabalara rağmen minibüsü söndürmeyi başaramadıklarını belirterek, şöyle konuştu:

"Alev alev yanan minibüsteki çocukların can vermelerini elimiz kolumuz bağlı çaresizce izledik. Bir annenin yaşayabileceği en kötü şey evladının gözünün önünde ölümünü izlemek. Çaresizliği yaşadık. Ne yapabilirdik ki? Yeğenim ve kızım sürekli birlikte oynarlardı. Aynı kıyafetleri giyerlerdi. Herkes ikiz olduğunu düşünürdü. Ölümde de ayrılmadılar."

- KONYA

Yerel Haberler