TÜM KATEGORİLER
Engelli Üç Kardeşin Tek İsteği Bir Tekerlekli Sandalye
Denizli'nin Çivril İlçesi'nde yaşayan, kas erimesi hastası üç engelli kardeş, sokağa çıkabilmek ve ailesine yük olmamak için sırayla kullanabilecekleri bir tekerlekli sandalye istedi.
Çivril'in Beyköy Mahallesi'nde yaşayan Sunay Göze (30), Ebru Göze (28) ve Tuğba Göze (23), küçük yaşta sırayla yakalandıkları kas erimesi hastalığı nedeniyle eve mahkum oldu. Sokağa çıkamayıp okula gidemeyen gençler, okuma yazmayı televizyonun da sayesinde kendi kendine öğrendi. Yaşları ilerledikçe artık ailesini kucağında taşımakta zorlandığı gençlerin isteği yürek burktu. Devlete ve hayırseverlere seslenen üç kardeş, sokağa çıkıp gezebilmek için sadece bir tane tekerlekli sandalye istedi.
EL VE AVUÇLARINDAKİ HER ŞEY TEDAVİ İÇİN HARCANDI
Çocuklarının 8 ila 10 yaş arasında kas erimesi hastalığına yakalandığını belirten 57 yaşındaki Yadigar Göze, "Çocuklarım doğduklarında sağlıklıydılar. Hatta oğlum 10 yaşına kadar kızlarım 8 yaşına kadar yürüyüp koştu. Sonra birden hastalık başladı. Önce bilemedik eşim doktora götürdü. 'Çivril'de tedavisi yok' dediler. Denizli'ye, Uşak'a, Isparta gittik; hiçbir yerde deva bulamadık. Denizli'de bir doktor 'ancak yurtdışına çıkarsanız tedavi olabilirsiniz' dedi. Biz de durumumuz olmayınca tedavi ettiremedik" dedi. 10 yıl önce kalp krizinden ölen kocasının çocukların tedavisi için yoğun çaba sarf ettiğini belirten Yadigar Göze, "Eşim elinde avucunda ne varsa doktora hastaneye verdi. Hiçbir yerden sonuç alamadık. En son gittiğimiz doktor 'kaç dönüm tarlanız var, arabanız kaç model, satın onları Amerika'ya gidin bu hastalık ancak orada tedavi olur' dedi. Yurt dışına gitme imkanımız olmadığı için bir şey yapamadık. Tek isteğim var. Devlet bana bir tekerlekli sandalye alıversin ben her gün sırayla çocuklarımı dışarı çıkarır hava aldırırım" dedi.
TEK İSTEKLERİ TEKERLEKLİ SANDALYE
Aile bireyleri içinde hastalığa ilk yakalanan kardeş olan Sunay Göze, hastalığın çocukluğunda kendisini esir aldığını belirterek, "Ben 10 yaşlarındayken hasta oldum. O yüzden okula hiç gidemedim. Diğer kardeşlerim de aynı hastalığa yakalanınca üçümüz de evde oturmak zorunda kaldık. Hiçbirimiz de okula gidemedik. Ama babamın getirdiği gazeteler ile televizyondan okumayı öğrendik. Sonra kendi kendimizi deneyerek sınayarak okumamızı geliştirdik. Sayıları ve temel dört işlemi öğrendik. Şimdi hem okuyup hem de yazabiliyoruz. Hepimizde hesap yapabiliyoruz" dedi.
Oturdukları yerden tek başlarına kalkamadıklarını belirten Sunay Göze, "Hastalığa yakalandıktan sonra tek başımıza dışarı çıkamadık. Küçükken annem bizi sırayla kucaklayıp dışarıya çıkarıyordu. Ama şimdi hepimiz yetişkin olduk. Annem de yaşlandı, bizi kucaklaması imkansız. Bize verilecek bir sandalyeyle sırayla dışarıya çıkıp dolaşabiliriz. Tek isteğimiz bu" dedi.
